Öğrencilerime ders verirken düşündüklerimi paylaşmak istedim acizane..
Öğrencimle beraber bir dağa tırmanıyorum ama beraber..
O düşmeden tuttuğu yerden elini sımsıkı tutup çıkmasında ona kuvvet olmaya çalışıyorum..
Ona dağı tırmanırken kolay yolları gösterip çıkışını kolaylaştırıyorum..
Bu dağ çok yüksek inişleri ve çıkışlarıyla..
Bu yolculukta diğer yol arkadaşlarına zarar vermemesini, onları dikkatli takip etmesini öğretiyorum..
Dağı tırmanmak kolay değil öyle anları vardırki tırnakların acır kanar ama susarsın yola tebessümle devam edersin..
Bu vazife dağların taşımaya gücü yetmediği bir kulluk vazifesidir..
Bir gün gelecek roller değişecek ben sırat yolunda sendelerken o benim elime kuvvet olacak..
Tam düşecekken beni tutacak "hocam sen bana Allah için sabırla Kur'an ve Sünneti öğrettin bu gün seni Rabb'im bırakmayacak gel beraber cennete girelim" diyecek.
Böyle düşüncelerle kendime sabır aşılıyorum buda merhametimi arttırıyor..
Bir müslüman inşa etmek kolay değil. Allah tüm eğitimcilere sorumluluk bilinci ve merhamet versin..
Başarı ihsan eylesin...
Amiin
Allah yar ve yardımcımız olsun kardeşlerim..